मलाइ पनि त्यस्तै लाग्यो
झुट्टा बोल्दा रहेछन् डार्बिन
बाँदर थियो रे मान्छे
होमोस्यापिन्स, रामापिथेकस के के हो के के
विकास हुँदै आएको रे
उस !
ताक्दै प्रहारका मौका गरेजस्तो आदर
कंक्रीटका जंगल कहाँ बनाउँछ बादर
पत्याउदिन लौ जा ।।
मान्दिन भनेपछि मान्दिन
के मैले नि हड्ताल-चक्काजाम गर्नैपर्ने
दुइ खुट्टाका भरमा उभिने
दुइ हात, दुइटा आँखा, दुइटै कान
यै हो मान्छे ?
खै पत्यार लागेन ।।
हरियाली मास्छ
अरु प्राणी नाश्छ
अनि हाँस्छ
बनाउनुभन्दा भत्काउनु धेरै
भन्छ,
उसैको पूर्पुरो दोषी रे
जोड्नु भन्दा घटाउनु धेरै
जपना छ हरदम
मलाइ र मेरै
आयु-वायु बिगार्ने यो दुष्ट
हो साँच्चै
पहिले मानव थियो कि मान्छे ।।
आउनु र जानु नियतिको खेल
सधै यो भुल्छ खाली हातको झेल
सधैको भोक
कृत्रिम ती क्रन्दन
दुष्ट
फेरिएको छ तेरो परिभाषा
फुल की कुखुरो
के पैले पैले
दिन दिनै फैर्दैछस्
आफ्नै अर्थ अहिले ।
०६७ असार २ गते , विराटनगर
No comments:
Post a Comment