पटना परिक्रमा

गएका शुक्रवार र शनिवार भारतको पटना सहर घुम्ने मौका मिल्यो । विराटनगरबाट करीव ६ सय किलोमिटर दक्षिणमा पर्ने यो सहर विहारको राजधानी हो । जोगबनी हुदै बसबाट जाँदा करीव ११ घण्टा लाग्ने रहेछ । २५ किलोमिटरमा फैलिएको यो सहर गंगा नदीको तटमा रहेछ ।
हाम्रा लागि भाषा, बानी र खान्की फरक पर्ने यहा अहिले निकै गर्मी रहेछ । र, यो गर्मीले गर्दा बजार दिउसो २ बजेबाट सुरु भएर राती ११ बजेसम्म चल्ने रहेछ । सवारी चाप, ध्वनी प्रदुषण काठमाडौं भन्दा फरक लागेन । भारतमा निजी दुरसञ्चार कम्पनीहरुको जगजगी यहाँका बासिन्दाको हात हातमा हेरे पुग्ने रहेछ । जसको हातमा पनि मोवाइल । अनि टेम्पोको भीड ।
यहाँ एशियाकै लामोमध्येको दोस्रो महात्मा गाँधी सेतु भनिने पुल रहेछ । १९८२ देखि उपयोग सुरु भएको गंगा नदि माथिको यो पुल करीव सात किलोमिटर लामो रहेछ । स्थानीयले सडक पुल भन्ने यहाँ पुलको ५ किलोमिटर भाग गंगा नदिमाथि रहेछ । आमसभा र खेलकूद आयोजनाका लागि गाँधी मैदान रहेछ । अनि कारगिलमा मारिएका सैनिकको सम्झनामा पार्क बनाइएको रहेछ । १० वटा युनिट भएको रेलवे प्लेटफार्म । त्यहाँ नजिकको हनुमान मन्दिर । गंगा तटको काली मन्दिर । घुमेर हेर्ने ठाँउ धेरै थिए ।
हामी घुम्न पुगेकाले घुम्यौं । त्यहाँको एउटा ननभेज फास्टफुड खोज्दै पस्दा नेपाली युवा भेटिएपछि अति आनन्द लाग्यो । त्यसो त हिन्दी, मैथिली र भोजपुरीमा कुरा गर्न हामीलाई समस्या परेको होइन । उनीहरुसँग नेपालीमै कुरा गर्न पाउँदाको हर्ष बेग्लै हुने रहेछ । सिन्धुलीको भिमान नजिकैबाट कामको खोजीमा आएका सात जना एउटै होटलमा काम गर्ने रहेछन् । पहिलो दिन खानेकुरा मँगाएर सबै सिध्याउन गाह्रो परेको हामीलाई उनीहरुले तरिका बताएपछि दोस्रो छाक सादा भात र चिकन करीमै टारियो ।
नेपालमा जस्तो जतासुकै मदिरा खान पाइने अवस्था यहाँ रहेनछ । निश्चित पसलबाट खरिद गर्ने अनि कोठामा लगेर खाने ।
अहिले काम आइलाग्यो । म फेरि लेख्छु । अहिले यति नै ।