Sunday, October 26, 2008

बाघ जुँघे





भीडहरुमा फरक लाग्ने ती मान्छे । नजिक गएर दुइ स्न्याप खिचेपछि उनले सोधे - भाइ पत्रकार हो ? हो भन्ने जवाफमा उनले भने - अलि टिवी विभीमा आउने गरि खिच्नोस । म मुस्कुराए । उनले टोपी फुकाले । अनि अलि सजिलोसँग उनको स्टुडियो पोज लिइयो ।
०६५ कात्तिक ९ गते शनिवार । हाटखोलामा कांग्रेसले गरेको आमसभामा मैले जुँघे मान्छेको फोटो लिँदाका बेला बताएको हु । तीन वर्षदेखि विराटनगर-१८ को नयाँ बस्तीमा घर बनाएर परिवारलाइ नेपालमा थान्को लगाएका उनको नाम हरिबहादुर क्षेत्री रहेछ । ४० वर्षका रहेछन । जुघा पालेको पाच वर्ष भएछ ।
१५ वर्षदेखि कोलकाताको टाटिया कन्स्ट्रक्शन नामक ठेकेदार कम्पनीमा सुरक्षागार्ड काम गर्दै आएको बताएका उनले भने - बुझनुभो भाइ । मेरो जुँघालाइ कम्पनीले महिनाको पाँच सय भत्ता दिन्छ । इण्डियाको पत्रिका, च्यानलहरुले पनि खबर बनाएको छ ।
सभा सुरु हुनै लागेको बेला थियो । मैले भीडमा उनीसग बढि कुरा गरिरहन मिलेन । छुट्टीमा घर आएका उनी भाषण सुन्न त्यहाँ आएका रहेछन । 'मेरो ३५ वर्षमै कपाल र दाह्री फुल्न थालेको छ , अनि तपाइको किन नफुलेको ? , निख्खर काला कपाल र दाह्री देखेर मैले उनलाई सोधें - तपाइले कलर लगाउनु हुन्छ जस्तो छ ।
उनको जवाफ थियो -फुल्न थालेको छ दाह्री अलिअलि । हेर्नुस मेरो चुल (कपाल) फुलेको छ र , छैन नि ।' उनी मज्जाले हाँसे । अनि भने 'घ्यू दल्छु भाइ जुँघामा घ्यू ।'
क्या मज्जा सोख थरि थरिका छन् । जेहोस बाघजुँघे भेटदा रमाइलो लाग्यो । म प्राय साथीहरुलाइ भन्छु । र, आफु पनि सतर्क हुन्छु । तस्बिर लिँदा त्यो विषयले क्यामराको उपस्थिति थाहा नपाओस । अनि नेचुरल खिच्न सकियोस । कांग्रेसका सभामा खिचिएका भिडका तस्बिरहरुमध्ये यिनै जुँघेको फोटो जानी जानी खिचियो । सुरुमा दुइ स्न्याप भनिएन । तर, पनि स्टुडियोमा खिचेजस्तै गरि खिचियो । मन खल्लो छ यी सट हेरेर । अनि रमाइलो पनि लागेको छ । यस्ता पनि मान्छे छन । रहर छ । जीवन छ । अनि जुँघा छ ।


Tuesday, October 14, 2008

एउटा गजल





गजल


यो शान्ती भूमि हो नजाउ लडाँइमा ।
गोली र बारुद नखाउ लडाँइमा ।।

बिश्वास छ बुद्ध जन्मनेछन्
ओम माने पेमे हुँ नगाउ लडाँइमा ।।

ब्यूँझन्छन् अभावमा गाउँ बस्ती
भोक मेट्न मजदुर नजाउ लडाँइमा ।।

आफ्नै बान्धवको रगतै पोखिंदा
जीतको अबीर नलाउ लडाँइमा ।।


यी बाल बच्चा बृद्ध र अबला
छोडेर त्रासमा नधाउ लडाँइमा ।।

-सीमा आभास