लान क्यै पाइन्न
तैपनि दैनिकी दौडधुपको
असन्तुष्टिका गठरी बोकेर
यात्रा आफ्नै गतिमा चलायमान हुन्छ
जानेहरू भन्दैनन्
भन्नेहरू पनि जान्दैनन्
टिकट कहाँसम्मको हो
उत्रनुपर्ने कता हो
कहाँसम्म सवारी
कता पदयात्रा
कुन गन्तव्य
अन्जान यात्रीहरू भेटिन्छन्
छुटिन्छन्
म हेर्छु
उनीहरूका पदचाप
कानमा मसिनो मसिनो गरि
बिलिन हुन्छन्
हराउँछन्
बाँकी के छ ?
सम्झनाका डोबहरू
यै चप्पल छुटेजस्तो मात्रै ।
#जोगिनियाँ, सप्तरी
सप्तकोशी, पश्चिमी तटबन्ध क्षेत्र
No comments:
Post a Comment